Jeżeli znasz inne definicje pasujące do hasła „pies używany w łowiectwie do napędzania zwierzyny” możesz je dodać za pomocą poniższego formularza. Pamiętaj, aby nowe opisy były krótkie i trafne. Każde nowe znaczenie przed dodaniem do naszego słownika na stałe zostanie zweryfikowane przez moderatorów. Przynoszenie przez psa myśliwskiego upolowanej zwierzyny krzyżówka krzyżówka, szarada, hasło do krzyżówki, odpowiedzi, Źródła danych Serwis wykorzystuje bazę danych plWordNet na licencji Algorytm generowania krzyżówek na licencji MIT. Warunki użycia Dane zamieszczone są bez jakiejkolwiek gwarancji co do ich dokładności, poprawności, aktualności, zupełności czy też przydatności w jakimkolwiek celu. komenda dla tresowanego psa oznaczająca: przynieś, podaj (na 5 lit.) rozkaz wydany psu (na 5 lit.) komenda dla psa (na 5 lit.) termin z psiej tresury (na 5 lit.) przynoszenie zwierzyny przez psa (na 5 lit.) Zobacz też inne ha­sła do krzy­żó­wek po­do­bne kon­teks­to­wo do szu­ka­ne­go przez Cie­bie opisu: " KOMENDA DLA PSA ".
Examples Stem – Tak samo. – Nigdy nie udało mi się uruchomić tego starego aportu. – Wiem. Możliwość wniesienia aktywów do UCITS podstawowego w formie aportu powinna w szczególności pomóc UCITS powiązanym, które już prowadzą działalność w charakterze UCITS, w tym UCITS powiązanego innego UCITS podstawowego, ograniczyć koszty transakcji wynikające ze zbycia aktywów, w które zainwestowało zarówno UCITS powiązane, jak i UCITS podstawowe. EurLex-2 Parker wyjaśnił, że komputer nie udzieli informacji, jeżeli nie otrzyma hasła APORT. Literature Aportem podróżowali Cord, Rosk, Lio, Barb, Jaad i trzeci edharczyk z matemu stuletniego, fraa Criscan. Literature Władze norweskie twierdzą, że odliczenie od podatku mające zastosowanie do niektórych spółdzielni jest uzasadnione charakterem lub ogólną strukturą systemu, ponieważ zakłada ono, że norweski system finansowania kapitału przedsiębiorstw za pomocą niepodlegających opodatkowaniu pakietów akcji lub udziałów wnoszonych aportem ma również zastosowanie do spółdzielni. EurLex-2 f) informacje dotyczące cykli rozliczeń i płatności z tytułu operacji nabycia lub subskrypcji i odkupu lub umorzenia jednostek uczestnictwa UCITS podstawowego, w tym – jeśli ustalą tak strony – warunki rozliczania przez UCITS podstawowe wniosków o umorzenie w drodze wniesienia do UCITS powiązanego aktywów w formie aportu, w szczególności w przypadkach, o których mowa w art. 60 ust. 4 i 5 dyrektywy 2009/65/WE; Eurlex2019 Przyniosłem sobie czysty papier z aportu Yula i zacząłem pisać listy do przyjaciół na konwoksie. Literature — Więc nie udało ci się... eee... dostroić aparatury dla aportów w innych obszarach? Literature Aport, leżeć, waruj, tarzaj się. Sam jesteś ``grzecznym chłopcem``.Krzykną: ``aport`` i aportujesz opensubtitles2 Wreszcie sobie przypomniał, choć nie wiedział, czy ma jeszcze zapałki. – Aport, Kojak. Literature Co więcej, silna pozycja dominująca zbywającego wobec przejmującego również stoi na przeszkodzie zakwalifikowaniu tego wniesienia aportu jako przejęcia przedsiębiorstwa. EurLex-2 EurLex-2 Trzeba zadbać o to, by przedsiębiorstwa, organizacje reprezentujące zatrudnionych, społeczności lokalne i organizacje pozarządowe odegrały swą rolę w tworzeniu stanowisk na wysokim poziomie, stanowiących istotny aport wiedzy dodatkowej (ukrytej). EurLex-2 w stosownych przypadkach, warunki pierwszego lub kolejnego wniesienia aktywów w formie aportu przez UCITS powiązane do UCITS podstawowego. EurLex-2 W związku z decyzją o wszczęciu procedury Belgia sprecyzowała interpretację, jaką nadała pozwoleniu Komisji dotyczącemu metody cost plus, i zobowiązała się do dostosowania systemu opodatkowania majątku ruchomego, podatku od wniesienia aportu oraz systemu otrzymywanych korzyści specjalnych i nieodpłatnych oj4 Cord, Sammann i Crade’owie mieli po prostu wsiąść do aportów i ruszyć z portu kolei lodowej na południe. Literature Standardowe wniesienie kapitału zakładowego odbywa się w następujący sposób: Inwestor wnosi po stronie aktywów w bilansie majątek (w gotówce lub formie aportu). EurLex-2 Aport ma przytulniejszy niż dom. – Powiedziałeś, że to było dwie noce temu? Literature Cord, oparta plecami o zacieniony bok aportu Yula, pomachała do mnie. Literature
anons – oszczek – głos psa oznajmiający znalezienie zwierzyny antabka – bączek – uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej, apel – sygnał rozpoczęcia polowania, posłuszeństwo psa myśliwskiego, aportowanie – przynoszenie przez psa myśliwskiego strzelonej zwierzyny lub postrzałków, A Ambona - obiekt myśliwski o budowie wieżyczki, posiada ścianki i zadaszenie Anons - głos psa sygnalizujący znalezienie zwierzyny Aportowanie - przynoszenie przez psa upolowanej zwierzyny Automat - samopowtarzalna broń myśliwska Awantaż - odchylenie kolby od osi lufy B Babrzysko - miejsce kąpieli dzików i jeleni Badylarz - samiec łosia o porożu w formie odnóg Badyle - nogi jelenia, łosia lub daniela Bałwanek - kukła dzikiej kaczki puszczana na wodę by wabić inne kaczki Baran - samiec muflona Barłóg - legowisko dzików lub niedźwiedzi Bartnik - niedźwiedź Basior - dorosły samiec wilka Basista - jeleń byk wyróżniający się grubym głosem na rykowisku Bączek - uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej Bąkać - wydawanie głosu przez psy gończe po znalezieniu tropu Bekowisko - okres godowy danieli lub miejsce godów danieli Berło - drążek na który sadza się ptaka łowczego Biała stopa - teren pokryty śniegiem Biegi - nogi dzika Bielenie - zdejmowanie skóry z upolowanego zwierzęcia Blaski - inaczej trzeszcze - oczy zająca Bobki - odchody zająca Bobrowanie - przeszukiwanie terenu przez zwierzęta Bok - inaczej nadlufka - broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych pionowo Bokobrody - kępki dłuższych włosów, wyrastające na policzkach rysia, dzika, jenota Breneka - nabój kulowy do broni śrutowej Broda - narośl pokryta dłuższym włosem, zwisająca pod szyją łosia, dolna część grzywy jelenia byka Bródka - krótkie piórka u nasady ogona słonki, element ozdobny kapelusza myśliwskiego Bruzda - wgłębienie na tykach poroża jeleniowatych, wgłębienie w profilu gwintowania lufy Buchtowanie - rycie w ziemi przez dziki w poszukiwaniu żeru Buchtowisko - miejsce zryte przez dziki Bukowisko - okres godowy i miejsce godów łosi Bulgot - głos wydawany przez koguty cietrzewia podczas toków Byk - nazwa samca jelenia, daniela, łosia lub żubra Byk stadny - jeleń byk, władający chmarą w okresie rykowiska C Cap - samiec kozicy Cewki - nogi sarny Chłyst - młody jeleń byk, który w czasie rykowiska przebywa w pobliżu chmary / młody byk jeleń, który nie bierze udziału w rykowisku / młody samiec jelenia, odganiany przez byka do chmary łań Chmara - stado żubrów, jeleni, łosi, danieli Chorągwie - fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w czasie wycierania Chrap - głos łosia byka w czasie bukowiska Chrapanie - głos wydawany przez słonkę w trakcie lotu godowego (ciągu) Chrapy - nozdrza żubra, zwierzyny płowej, muflona, kozicy Chwost - ogon muflona lub pęk długich włosów na końcu ogona dzika Chyb - długa i gęsta szczecina na grzbiecie dzika Ciąg - przelot dzikich kacze lub gęsi na wodę rano lub wieczorem, lot godowy słonek Ciągnięcie - powolne poruszanie się, wędrowanie żubrów, zwierzyny płowej, muflonów Ciec - ucieczka piesza kuraków Ciecier - cietrzew kogut Ciecieruk - młody cietrzew kogut Cieciorka - kura cietrzewia Cieczka - okres godowy lisów, wilków, borsuków, jenotów, psów Cieki - nogi kuraków, np. u kuropatwy Cielę - żubr, jeleń, daniel w pierwszym roku życia Ciołek - roczny byczek łosia, jelenia lub daniela Cuch - węch psa myśliwskiego Czarna stopa - teren pozbawiony pokrywy śnieżnej Czemchanie - wycieranie poroża ze scypułu Czochrać się - wycieranie o drzewa jeleni lub dzików Czternastak - jeleń byk o siedmiu odnogach na każdej tyce Czterodwudziestak - jeleń byk mający po dwanaście odnóg na każdej tyce Czuszykanie - głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków Czyrykanie - głos wydawany przez zwołujące się kuropatwy D Darniak - samiec sarny (rogacz) o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy Dławienie - duszenie zwierzyny przez drapieżniki czworonożne Dolny wiatr - charakterystyczny sposób pracy psa myśliwskiego, z głową przy ziemi Dołowanie - umieszczanie strzałów poniżej miejsca celowania Dryling - trójlufowa broń myśliwska o różnym układzie luf Dubeltówka - śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych poziomo obok siebie Dublet - ustrzelenie dwóch sztuk zwierzyny dwoma kolejnymi strzałami Dwudziestak - jeleń byk o dziesięciu odnogach na jednej tyce Dwudziestka - myśliwska broń śrutowa kaliber 20 Dwunastak - jeleń byk o sześciu odnogach na jednej tyce Dwunastka - myśliwska broń śrutowa kaliber 12 Dwururka - inaczej dubeltówka Dyndać - o lisie, borsuku wilku lub jenocie - biec truchtem Dziesiątak - jeleń byk o pięciu odnogach na jednej tyce Dzikarz - pies myśliwski używany do polowań na dziki Dziwerówka - strzelba myśliwska o lufach wykonanych ze stali damasceńskiej E Ekspres - łamana broń myśliwska kulowa o dwóch lufach Elaboracja - własnoręcznie wykonywanie śrutowej amunicji myśliwskiej Eżektor - wyrzutnik łusek w myśliwskiej broni łamanej F Fafle - obwisłe górne wargi psa myśliwskiego - wyżła Fajki - kły dzika rosnące w górnej szczęce Farba - krew zwierzyny Farbowanie - krwawienie zwierzyny po strzale Fartuszek - pęk jasnych włosów przy sromie sarny Fiołek - gruczoł zapachowy u lisa, znajdujący się przy nasadzie ogona Fladrować - zakładać fladry Fladry - sznury z zamocowanymi kawałkami czerwonego płótna używane do polowań na wilki Flagi - fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w trakcie wycierania poroża Flanka - skrzydło myśliwych zagięte w kierunku miotu Flankować - obstawiać stanowiska na flankach Flinta - inne określenie strzelby myśliwskiej Fuzja - inne określenie strzelby myśliwskiej G Gach - dorosły samiec zająca Gamrat - odyniec w okresie huczki Gawra - zimowe legowisko niedźwiedzia Ględzenie - głos wydawany przez łanię Głuszak - pisklę głuszca Głuszka, głuszyca - samica głuszca Gomółka - samiec okresowo nie posiadający poroża Górny wiatr - sposób pracy psa myśliwskiego, z głową uniesioną Grandle - szczątkowe kły w szczęce u jeleniowatych Grzęzy - wymiona samic łosia i jelenia Guzik - zwykle pierwsze poroże kozła Guzikarz - młody kozioł o porożu w kształcie niskich stożków, guzików Gwizd - ryj dzika H Haki - poroże kozicy Huczka - okres godowy u dzików I Igły - rogowe igiełki u leśnych kuraków wyrastające po bokach palców, zanikające po tokach J Jasła - drabina na którą kładzie się karmę dla zwierzyny płowej Jaźwiec - borsuk Jucha - krew niedźwiedzia K Kaban - duży dzik Kaptur - nakrycie głowy ptaka łowczego Karmisko - miejsce stałego dokarmiania zwierzyny Kęsy - zęby u drapieżników Kiść - zakończenie ogona żubra Kita - ogon lisa Klapak - nielotna młoda lub nielotna dojrzała kaczka w okresie zmiany upierzenia Klapanie - pierwsza z czterech części pieśni tokowej głuszca Klaskanie, korkowanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca Klępa - samica łosia, łosza Kniazienie - odgłos wydawany przez wystraszonego zająca Kniejówka - broń myśliwska o dwóch lufach kulowej i śrutowej Kocica - samica zająca Kocięta - młode zająca Komora - klatka piersiowa u zwierzyny Korona - zwieńczenie poroża jelenia w formie minimum trzech odnóg Kot - samiec zająca Kotlina - zagłębienie wygrzebane w ziemi, legowisko zająca Koza - samica sarny Kozioł - samiec sarny Kraczka - inaczej pastorał, przenośna podpórka do broni Krykucha - dzika kaczka wyhodowana w niewoli, wykorzystywana do wabienia kaczorów na wiosennych polowaniach w okresie godów Kucharka - pierwsza kaczka przybywająca na zloty Kulka - haczyk służący do patroszenia ptactwa Kulkowanie - patroszenie tuszki ptaka za pomocą kulki Kwadruplet - oddane cztery celne następujące po sobie strzały Kwiat - ogon zwierzyny płowej i borsuka Kwiatek - biała sierść na końcu ogona lisa L Lampy - oczy wilka Latarnia - głowa wilka Licówka - łania przewodniczka Linia - szereg myśliwych na polowaniu zbiorowym Linijka - pojazd konny, służący do podwożenia myśliwych w trakcie polowania Lira - ogon cietrzewia Liszka - samica lisa Liściarka - zebrane i zasuszone pędy drzew i krzewów, wykładane w zimie jako karma Lizawka - urządzenie łowieckie instalowane w terenie, służące do wykładania soli dla zwierzyny Locha - samica dzika Loftki - gruby śrut o średnicy powyżej 4,5 mm używany do polowania na wilki Loty - skrzydła ptaków Lustro, lusterko - jasna sierść na pośladkach u zwierzyny płowej, u nasady ogona Ł Łania - samica jelenia, daniela Łańka - młoda łania, nie prowadząca cielaka Łopatacz - samiec łosia, o porożu w formie łopat Łopaty - forma poroża łosia i daniela w postaci szerokich, spłaszczonych powierzchni zwieńczonych licznymi sękami Łosza - samica łosia, klępa Łoszak - młody łoś Łyżka - młody łoś M Malowanie - wycieranie się dzików i jeleni o drzewa po wyjściu z babrzyska Mamrotanie - mruczenie niedźwiedzia Marcowanie - okres godowy u rysia i żbika Marczak - zając urodzony w marcu Markowanie - zaznaczanie przez wyżła obecności zwierzyny Matecznik - bezpieczna ostoja zwierzyny Medalion - trofeum w formie spreparowanej głowy z szyją zwierzęcia Mener - przewodnik psa myśliwskiego Mieszek - wabik na przepiórki Mięsiarz - pogardliwe określenie myśliwego za wszelką cenę dążącego do zdobycia zwierzyny, nieetyczny myśliwy, kierujący się głównie chęcią pozyskania tuszy Mykita - lis Mikot - wabik używany do wabienia kozłów Miot - część terenu podczas polowania zbiorowego / młode zwierząt ssących urodzone z jednej ciąży / kolejne z pędzeń na polowaniu zbiorowym Mnich - jeleń byk o porożu w kształcie niskich guzów / samiec nie posiadający poroża Możdżeń - wyrostek kostny na czaszce jeleniowatych na którym nasadzane jest poroże Muszla - przyrząd do wabienia jeleni byków w okresie rykowiska Myłkus - samiec zwierzyny płowej o porożu wyraźnie zniekształconym Myszka - młody piżmak N Na kulawy sztych - określenie zwierza który wychodzi w kierunku myśliwego na ukos z przodu Na pomyka - sposób polowania na zające, polegający na tym, że myśliwy idzie przed siebie i strzela do napotkanej zwierzyny Na sztych - określenie zwierza który wychodzi w kierunku myśliwego na wprost z przodu Nadlufka - broń myśliwska o lufach ułożonych pionowo Nadoczniak - druga odnoga wieńca jelenia byka lub łopaty daniela Naganiacz - pomocnik myśliwego, którego zadaniem jest naganianie zwierzyny Naganka - naganiacze uczestniczący w polowaniu zbiorowym, płoszący zwierzynę w kierunku myśliwych Narogi - jadalne narządy wewnętrzne zwierzyny grubej Narzynacz - pies myśliwski gryzący ubitą zwierzynę Nazimek - młody zając urodzony jesienią (michałek) Nemrod - żartobliwa nazwa myśliwego Nęcisko - miejsce wyłożenia przynęty dla zwierzyny łownej Niedokuna - młoda kuna Niedolisek - młody lis Niekoronny - jeleń byk noszący wieniec, którego tyki nie mają koron Nielot - młody ptak nie umiejący latać lub dorosły w okresie pierzenia Nogawice - gęste upierzenie na zgrzebłach głuszca Norowce - psy myśliwskie przeznaczone do pracy w norach O Obcierka - strzał raniący powierzchownie zwierza Objazd - sposób polowania szczególnie na lisa, polegający na objeżdżaniu znajdującej się na polu zwierzyny tak aby zbliżyć się na odległość strzału Okładanie - przeszukiwanie przez psa myśliwskiego pola w celu wystawienia lub wypłoszenia ptactwa Oczniak - pierwsza od róży odnoga wieńca jelenia i łopaty daniela Oczyć - rozglądanie się zwierzyny Odbić - odłączyć się od stada Odnoga - odgałęzienie tyki w porożu jeleniowatych Odprzodówka - dawna broń myśliwska ładowana od przodu Odtrąbić - grać na sygnałówce, sygnały zakończenia polowania lub na śmierć ubitej zwierzyny Odtylcówka - broń myśliwska ładowana od tyłu Odwiatr - woń wydzielana przez zwierzynę Odyniec - samiec dzika powyżej 4 lat Odzew - odezwanie się na trąbce, w odpowiedzi na sygnał myśliwski Oganiać - obieganie przez jelenia byka chmary łań w czasie rykowiska Okno - otwór wejściowy do nory lisa Omyk - ogon zająca Opalone - brązowe lub czarne zabarwienie oręża dzika i haków jelenia Opierak - trzecia od czaszki odnoga w porożu jelenia Opolować - objąć polowaniem część łowiska Oręż - trofeum myśliwskie z dzika - szable i fajki, czasem wieniec jelenia Organista - młody jeleń byk, który pierwszy rozpoczyna rykowisko Osacznik - dawna nazwa naganiacza Osada - łoże broni Osadzanie zwierzyny - zatrzymywanie w miejscu zwierzyny przez psa Osiemnastak - jeleń byk o dziewięciu odnogach na każdej tyce Oskrzydlić - postrzelić ptaka w skrzydło Osmużać - obielić zająca lub królika (ściągnąć skórę) Ostatni kęs - włożony w pysk strzelonej zwierzyny fragment złomu, zielona część rośliny, którą wkłada się upolowanej zwierzynie roślinożernej do pyska Ostęp - część lasu z ostoją zwierzyny Ostoja - teren stałego przebywania zwierzyny Ostroga - wyrostek z tyłu odnóży kuraków / pierwszy sęk łopaty daniela Oszczek - szczekanie psa myśliwskiego, sygnalizującego znalezienie lub wytropienie zwierzyny Oślada - trop kuny na śniegu Otok - długa smycz służąca do prowadzenia psa myśliwskiego Otrąbić - ogłosić koniec polowania sygnałem myśliwskim Otropić - ustalić miejsce przebywania zwierzyny za pomocą tropów Owca - samica muflona Ó Ósmak - jeleń byk z wieńcem o czterech odnogach na każdej tyce P Padać w ogniu - zwierzyna, która po strzale pozostaje na miejscu Paprać się - piaskowa kąpiel ptaków Paprzysko - miejsce piaskowych kąpieli ptaków Paradoks - gwintowanie zakończenie lufy w broni śrutowej Parkoty - okres godowy zajęcy Parostki - poroże sarny kozła Pasynek - odnoga na łopacie łosia Paszcza - otwór gębowy niedźwiedzia, rysia, wilka i psa Paśnik - drewniana konstrukcja służąca do dokarmiania zwierzyny grubej, szczególnie w okresie zimowym Patrochy - niejadalne wnętrzności zwierzyny Patroszenie - usuwanie wnętrzności strzelonej zwierzyny Perły - zgrubienia i wyrostki na tykach jelenia i rogacza Perukarz - kozioł o zdeformowanym porożu w kształcie narośli, zwykle pokrytej scypułem, przypadłość często związana z chorobą jąder lub ich utratą Pędzel - kiść włosów na organach płciowych byka, tryka i dzika Pędzelek - kępka włosów na uchu rysia Pędzenie - naganianie zwierzyny przez nagankę w kierunku myśliwych Pętla - krótkie rzemyki służące przytrzymaniu ptaka łowczego / splątane tropy zająca na śniegu Pianie - wydawanie ostrego głosu przez koguta bażanta Piastun - młody niedźwiedź, samiec pozostający z matką do następnego roku Pielesz - gniazdo ptaka drapieżnego Pierzenie się - wymiana upierzenia u ptaków Pies - samiec borsuka, lisa i jenota Pióro - nazwa ptactwa łownego Piszczeć - wydawanie głosu przez kozę Plusk - kielnia - ogon bobra Płaszcz - pancerz - zewnętrzna powłoka pocisku kulowego Płochacz - pies myśliwski do płoszenia zwierzyny z zarośli Płowa zwierzyna - jelenie, sarny, łosie i daniele Pniaki - haki - grandle Pocisk - rażąca część naboju myśliwskiego Podchód - sposób polowania, podchodzenie zwierzyny na odległość strzału Podeszwa - spód stopy niedźwiedzia Podjazd - rodzaj polowania, polegający na podjeżdżaniu do zwierzyny przez myśliwego furmanką lub saniami Podkładacz - myśliwy, który naprowadza psy na trop zwierzyny Podkowa - brązowy łuk na piersi kuropatwy Podlot - młody ptak, zaczynający latać Podpórka - laska lub rozwidlony drążek do podparcia broni przy strzale Podprowadzać - zaprowadzić myśliwego na spotkanie ze zwierzyną Podryw - sposób polowania, polegający na strzelaniu do ptactwa płoszonego przez samego myśliwego Podrywać się - zrywanie się ptaków do lotu Podstrzelić - strzelać do zwierzyny wychodzącej na sąsiada, podczas polowania zbiorowego Poduszka - inaczej baka - wypukłość na kolbie broni myśliwskiej, do której przykłada się policzek Pojedynek - samiec zwierzyn, wiodący samotny tryb życia Pokot - rozkład - ogół upolowanej zwierzyny, ułożony na zakończenie polowania z zachowaniem myśliwskiej hierarchii gatunków Polano - wiecha - ogon wilka Pole - określenie wieku psa myśliwskiego, pole = rok życia psa Pomiatać - wydawać potomstwo, u psów, borsuków, wilków i lisów Pomruk - głos wydawany przez jelenia byka i borsuka Pomykać - biec (o lisie, zającu i króliku) Ponowa - świeży opad śniegu Poprawka - drugi strzał do tej samej zwierzyny Poroże - wyrostki kostne, nasadzane na możdżeniach u jeleniowatych, zrzucane corocznie i ponownie nasadzane Poryk - jednorazowy, głośny ryk jelenia byka Poskromić - zmusić ptaka łowczego do poddania się woli układającego Posoka - farba - krew zwierzyny grubej Posokowiec - pies myśliwski pracujący na farbie Postrzał - miejsce trafienia zwierzyny Postrzałek - ranny zwierz Posyp - daszek - paśnik dla kuropatw lub bażantów Prawka - prawa lufa broni myśliwskiej Prosić się - wydawanie potomstwa przez lochę Prośna - ciężarna locha Przechera - sprytny lis Przecinka - wycięta w lesie wizura lub ścieżka Przelatek - dzik urodzony w ubiegłym roku, czyli będący w drugim roku życia Przelot - wiosenne i jesienne wędrówki ptaków do miejsc lęgowych lub na zimowiska Przesadzić - przeskakiwanie zwierzyny przez linię myśliwych Przesmyk - stałe miejsca przechodzenia zwierzyny zmieniającej ostoję Przestęp - trop jelenia charakteryzujący się tym, że odcisk tylnego badyla przekracza odcisk badyla przedniego Przetrzebić - zmniejszyć znacznie liczbę zwierzyny Przewód - kanał w lufie Przeziernik - przyrząd celowniczy z otworem w środku, zastępuje szczerbinkę Przezimek - zwierzyna urodzona poprzedniego roku Przodownica - łania, locha, owca prowadząca chmarę, watahę, stado Przybitka - korek z wojłoku lub tektury oddzielający śrut od prochu Przyrzut - szybkie przyłożenie broni do ramienia Przyspiesznik - urządzenie zmniejszające opór języka spustowego przy oddawaniu strzału Przystrzelanie broni - wyregulowanie przyrządów celowniczych na strzelnicy Ptak łowczy - ptak drapieżny, używany do polowań Ptaszarnia - pomieszczenie dla ptaków łowczych Ptaszniczka - długa myśliwska broń palna, używana do polowań na ptaki Pudlarz - myśliwy, który podczas polowania grupowego oddał najwięcej chybionych strzałów Pudło - chybiony strzał R Racica - rozdwojone kopyto zwierzyny płowej, żubra, kozicy, muflona i dzika Raciczki - szpile - wyrostki rogowe znajdujące się powyżej racic Rakieta - zaznaczenie strzału komorowego przez zwierzynę płową, podskok Rant - kryza Rapcie - racice dzika Rapeta - noga dzika Remiza - porośnięty krzewami i drzewami teren wśród pól Repetier - powtarzalna, kulowa broń myśliwska Repetować - przeładować broń po oddaniu strzału Roczniak - jednoroczne zwierzę Rogacz - kozioł - samiec sarny Rogi - kostne wyrostki z pochwami rogowymi na kościach czołowych żubra, kozicy i muflona Rogować - uderzać rogami, dotyczy również zwierzyny płowej Rosochy - poroże łosia Rozdęcie - uszkodzenie lufy polegające na rozszerzeniu średnicy lufy Rozkład - pokot - ogół upolowanej zwierzyny, ułożony na zakończenie polowania z zachowaniem myśliwskiej hierarchii gatunków Rozładowanie - wyjęcie naboi z komory nabojowej i magazynka Rozłoga - rozpiętość tyk poroża zwierzyny płowej Rozpórka - prawidło do suszenia skór zwierząt futerkowych Róg - wabik na jelenia / trąbka myśliwska / wyrostek czołowy u pustorogich Róża - pierścień kostny otaczający tykę u nasady w porożu zwierzyny płowej Róża daszkowa - róża o spadzistym kształcie Rudel - stado saren Ruja - okres godowy Rujowisko - zagłębienie w ziemi wykonane przez daniela, w którym odbywa się krycie łań Rusznikarz - rzemieślnik, zajmujący się wyrobem lub naprawą broni palnej Ruszyć - wypędzić zwierzynę z ostoi Ryk - głos jelenia byka podczas rykowiska Rykoszet - odbicie się kuli lub śrutu od przeszkody (drzewa, kamienia) zmieniające kierunek lotu Rykowisko - okres godowy jeleni S Sady - zlatywanie się w jedno miejsce kaczek Sadyba - koliba, kwatera myśliwska Sadzić - szybki bieg zwierzyny Samura - stara samica dzika, żyjąca samotnie Sarnina - dziczyzna z sarny Scypuł - owłosiony, ukrwiony naskórek pokrywający formujące się poroże Sekundowanie - naśladowanie przez wyżła innego psa, który wystawia zwierzynę Selekt - zwierzę kwalifikujące do odstrzału selekcyjnego, np. z powodu słabych cech dziedzicznych Sęki - rogowe palczaste odrosty na łopatach łosia i daniela Sfora - kilka lub kilkanaście psów gończych Sidło - kłusownicza pętla z drutu do łapania zwierzyny Siodło - biała plama po obu stronach grzbietu muflona Siuta - koza, samica sarny Skałkówka - dawna broń myśliwska Skarmiać - zużycie karmy do karmienia zwierzyny Skład - dopasowanie broni do strzelca Skłuć - dobić kordelasem postrzałka Skłusować - pozyskać nielegalnie zwierzynę Skoki - nogi zająca / część nóg ptaka Skolenie - głos lisa Skrom - tłuszcz zająca i królika Skromny - tłusty Skrzekot - niepłodny mieszaniec cietrzewia i głuszca Skrzydła - flanki - ustawiane pod kątem prostym do linii myśliwych, krańcowe stanowiska Słuchy - uszy dzika, zająca i królika Słupek - siad na tylnych skokach zająca lub królika Smuż - skóra zająca i królika Smycz - rzemień lub linka do prowadzenia psa przy nodze Sokolnik - polujący z ptakami łowczymi lub je układający Solnik - lizawka Spadły - słaby wychudzony zwierz Spałowanie - zdzieranie zębami przez jelenie, łosie i daniele, kory z drzew Spłonka - część naboju myśliwskiego, służąca do zapalenia prochu Spudłować - nie trafić do zwierzyny Spust - język spustowy broni myśliwskiej Stanowić - zatrzymanie przez psy gonionego zwierza, dające możliwość dojścia i oddania strzału myśliwemu Stanowisko - miejsce gdzie myśliwy oczekuje na zwierza Starka - samica ptaka wodząca młode Stawka - noga lisa i borsuka Stękanie - głos byka jelenia i łosia, przypominający stękanie Stopa - określenie powierzchni ziemi podczas polowania Stopka - zakończenie kolby broni myśliwskiej Stożek przejściowy - zwężanie się przewodu lufy za komorą nabojową Stójka - zatrzymanie się psa legawego w charakterystycznej pozie przed zwietrzoną zwierzyną Stroik - wabik na ptaki Strugi - przednie siekacze zająca i królika Strychulec - krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego Strzałowe - opłata za pozyskaną zwierzynę Strzelba - śrutowa broń myśliwska Strzelony - zwierz trafiony śmiertelnie Strzyże - wąsy, włosy u nasady nosa zająca Suka - samica psa, lisa, jenota lub borsuka Suknia - sierść zwierzyny płowej i dzika Sygnałówka - trąbka myśliwska do grania sygnałów myśliwskich Syk - jeden z głosów cietrzewia, wydawany podczas toków Szabas - przerwa w tokach cietrzewia podczas wschodu słońca Szable - kły dzika wyrastające z dolnej żuchwy Szarak - zając Szarawary - długie włosy obrastające uda ssaków drapieżnych Szarża - atak dzika Szczecina - włosy na ciele dzików Szczek - głos wydawany przez psy, lisy i sarny Szczenna - ciężarna suka Szczerbinka - część przyrządów celowniczych otwartych na lufie broni myśliwskiej Szczotki - igły - piórka u nóg koguta głuszca w okresie godowym Szczwacz - osoba układająca charty i ogary Szczwać - polować z chartami Szczwany - zwierz doświadczony, chytry Szczypce - dawniej kleszcze do łapania borsuków żywcem Szesnastak - jeleń byk o ośmiu odnogach na tykach Szesnastka - myśliwska broń śrutowa kaliber 16 Szlak - droga, którą często ciągnie zwierzyna Szlakować - tropić zwierzynę Szlifowanie - czyhitanie, głucha pieśń - ostatnia zwrotka pieśni głuszca Sznur - trop wilka lub lisa Szóstak - Samiec zwierzyny płowej mający po trzy odnogi na każdej z tyk Szpicak - samiec z rodziny jeleniowatych w pierwszym porożu bez odnóg Szpile - raciczki Szpony - palce ptaków drapieżnych, uzbrojone w pazury Sztucer - myśliwska broń kulowa z gwintowaną lufą Sztuka - pojedynczy zwierz Szydlarz - samiec z rodziny jeleniowatych w drugim porożu bez odnóg Szydło - tyka jeleniowatych pozbawiona odnóg Szyjka - najwęższa część łoża, służąca za uchwyt broni Szyna - połączenie luf broni myśliwskiej śrutowej lub kombinowanej Ś Ściągać - wolne dochodzenie psa do zwietrzonej zwierzyny Ścinka - sierść zwierza obcięta kulą w miejscu trafienia Ślad - dawniej trop / znak pozostawiony przez zwierzynę, często odchody Ślepia - oczy drapieżników Ślimy - rogi muflona Śrut - ołowiane kulki, składowa część naboju śrutowego Śrutówka - myśliwska broń śrutowa Świeca - pionowy lot śmiertelnie postrzelonego ptaka / skok zwierzyny płowej, rażonej strzałem na komorę Świece - oczy żubra, zwierzyny płowej, kozicy, muflona i dzika Świst - głos wydawany przez wydry w okresie godowym / ostrzegawczy głos wydawany przez muflony, kozice i tchórze / odgłos skrzydeł przecinających powietrze Świstanie - głos wydawany przez słonkę w czasie ciągu T Tabakiera - zakończenie gwizdu, nos u dzika Tabun - duże stado dzikich gęsi lub kaczek Talerz - lustro, chusteczka, serwetka - biała plama na zadzie jeleniowatych Tarzać się - kąpać się w piasku, dotyczy jeleni i dzików Tarzawisko - suche, piaszczyste miejsce, w którym tarzają się jelenie i dziki Teriery - grupa psów myśliwskich, używana do polowań jako dzikarze, płochacze i norowce Toki - gra godowa ptaków Tokowik - ptak, który pierwszy odzywa się na tokowisku Tokowisko - sadowisko - teren na którym ptaki odbywają gody Ton główny - korkowanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca Trelowanie - druga zwrotka pieśni głuszca Tresura - układanie psa myśliwskiego Trofeum - spreparowane części zwierzyny łownej Troki - pętle, rzemienne lub sznurowe, do noszenia ubitego ptactwa Trop - odciski stóp zwierząt na śniegu lub na ziemi Trop sfarbowany - trop farbującej zwierzyny Trop wejściowy - trop prowadzący do tropionego miotu Trop wyjściowy - trop prowadzący na zewnątrz tropionego miotu Tropienie - śledzenie zwierzyny po tropach / dochodzenie postrzelonej zwierzyny Trójlufka - trzylufowa broń myśliwska Tryplet - trzy celne strzały jednego myśliwego do różnych celów Trzebienie - usuwanie jąder ubitej zwierzynie Trzeszcze - oczy zająca Trzewik - skórzana, czasem gumowa nakładka na kolbę, służąca do przedłużenia kolby lub amortyzowania odrzutu Trzymać - osaczenie zwierzyny przez psy myśliwskie Tumak - kuna leśna Turzyca - sierść zająca, królika Tusza - ciało upolowanej zwierzyny grubej Tuszka - ciało upolowanej zwierzyny drobnej Tyka - główna część poroża jeleniowatych, z której wyrastają odnogi lub łopaty U Ubić - ustrzelić zwierzynę Ubranie - ubarwienie ptaków Uciąć - nagle przerwać pieśń tokową Udziec - udo zwierzyny grubej Ukrócić - przyzwyczaić ptaka łowczego do ludzi, psów i koni Uperlenie - wyrostki kostne pokrywające parostki kozła i tyki jelenia byka Uroczysko - odludne miejsce w kniei Usmoł - dzik o sukni oblepionej żywicą Ustrzelić - ubić zwierzynę Uszy - czuby z piór wyrastające z tyłu głowy samca bataliona Uwabić - nauczyć ptaka łowczego powracania na rękawicę W Wab - wabienie - naśladowanie przez myśliwego głosów zwierząt lub ptaków, mające na celu zbliżenie się lub sprowokowanie do odezwania się Wabidło - przyrząd do wabienia ptaka łowczego Wabik - przyrząd do wabienia zwierzyny łownej Wachlarz - ogon koguta głuszca Wadera - wilczyca - samica wilka Waga - stała ścieżka zwierzyny Walić - iść na myśliwego Warchlak - dzik w pierwszym roku życia Warczenie - odgłosy wydawane przez rysia w okresie godów Warowanie - pozycja psa, leżenie Wataha - stado wilków lub dzików Węglarz - lis o ciemnym ubarwieniu pyska i stawek Wiatr - węch psa myśliwskiego Widlica - rozwidlenie odnogi lub tyki u jeleniowatych Widłak - samiec zwierzyny płowej posiadający dwie odnogi na tykach poroża Widłówka - młoda kuropatwa po utracie środkowych sterówek Wiecheć - pędzel Wieczny ósmak - jeleń byk, który z roku na rok powtarza poroże w formie ósmaka Wielotykowiec - jeleń byk lub rogacz o porożu składającym się z więcej niż dwóch tyk Wieniec - poroże jelenia byka Wietrznik - nos zwierząt drapieżnych i psa Wietrzyć - badać otoczenie za pomocą węchu Wilczek - młody wilk Wilczura - futro z wilczych skór Wilczy chód - sposób poruszania się watahy wilków, polegający na stawianiu łap dokładnie w trop pierwszego wilka Wilczy dół - stosowana dawniej pułapka na zwierzynę, głównie wilki Wilczyca - wadera - samica wilka Wiosła - nogi ptaków wodnych Wizurka - przecinka w lesie, umożliwiająca obserwację lub oddanie strzału Wlot - miejsce trafienia zwierzyny Włóczenie - znoszenie przez borsuka ściółki do wyścielenia nory Włóczka - wleczenie zabitego zwierzęcia w celu stworzenia tropu, do szkolenia psa lub zwabienia drapieżników Wnyk - pętla do łapania zwierzyny, zastawiana przez kłusownika Wodzić - prowadzić młode Wtok - wgłębienie w łusce naboju kulowego Wybębnić - wypłoszyć zwierzę z dziupli przez stukanie w pień drzewa Wybijak - przyrząd do wybijania spłonki z łuski pocisku śrutowego Wyciąg - urządzenie do wyciągania łuski z komory nabojowej Wycie - głos wilka Wyciec - ucieczka po ziemi ptaków łownych Wycieranie poroża - ścieranie scypułu przez jeleniowate Wycinek - dzik samiec w trzecim roku życia, u którego zaczynają wycinać się kły Wyciskać - wygonić zwierzynę z kryjówki Wykot - narodziny młodych u królika, zająca, sarny, kozicy i muflona Wypalić - wystrzelić Wyprzedzenie - zakład jaki daje się celując i strzelając do poruszającego się zwierzęcia Wyrzutnik - eżektor - mechanizm wyrzucający łuski z komór nabojowych Wystawić - wskazywać zwierzynę przez psa lub innego myśliwego Wyżły - grupa psów myśliwskich Wżery - wgłębienia w lufie powstałe wskutek działania rdzy Z Zabiegać - podbiegać na spotkanie z będącym w ruchu zwierzem Zaciąg - opóźniony wystrzał, spowodowany niewłaściwym spalaniem się prochu Zajady - kęsy Zajęczyca - samica zająca Zalegać - zatrzymanie się zwierzyny na wypoczynek Zapady - wieczorne przyloty kogutów głuszca na tokowisko Zarzynanie - zabijanie przez wilka zdobyczy Zasadzanie głuszca - umiejscowienie zapadającego wieczorem głuszca Zasiadka - oczekiwanie w ukryciu na zwierzynę Zasięg - granica skutecznego strzału Zaśnieżyć się - zagrzebywanie się w śniegu kuraków i zajęcy, podczas dużych mrozów Zatrop - miejsce w pobliżu tropu wejściowego do miotu Zaznaczenie strzału - reakcja ruchowa zwierzyny w zależności od miejsca trafienia Zbarczyć - postrzelić ptaka w skrzydło Zbuchtowana ziemia - kawałek ziemi, z którego została zdarta darń przez dziki Zdołować - strzelić poniżej celu Zestrzał - miejsce, w którym stało zwierzę w chwili przyjęcia kuli Zew - ryk jelenia podczas rykowiska Zgasić - ubić zwierza będącego w ruchu celnym strzałem Zgórować - trafić powyżej celu Zgrać - ustawić do oka przyrządy celownicze Zgraja - wataha - stado wilków Zgryzać - obgryzać pędy drzew Zgrzebła - cieki Zierniki - oczy ptaków Zimować - przebywać w zimie w danym łowisku Zimowisko - miejsce spędzania zimy ptaków wędrownych Zloty - gromadzenie się ptaków w jednym miejscu Złaja - łaja - kilka sfor ogarów, większa liczba dzikarzy Złamać się - o ptaku trafionym czystym strzałem Złom - gałązka odłamana (nie odcięta!) z drzewa lub krzewu charakterystyczna dla łowiska, w którym upolowano zwierzynę. Złom służy jako wyróżnienie myśliwego (order kniei), jako wyraz szacunku dla upolowanej zwierzyny (ostatni kęs) lub jako znak informacyjny (złom kierunkowy, tropowy, ostrzegawczy) Złożyć się - przyjąć właściwą postawę strzelecką Zostać w ogniu - o zwierzynie, padać na miejscu po celnym strzale Zrulować - o zającu, zostać w ogniu Zrzucać - pozbycie się poroża przez jeleniowate Zrzut - tyka poroża zrzucona przez samce jeleniowatych Zwierzyna czarna - dziki i muflony Zwierzyna drobna - lisy, zające, króliki, borsuki, jenoty, kuny, wydry, piżmaki, tchórze i ptaki łowne Zwierzyna gruba - łosie, jelenie, daniele, sarny, rysie, wilki, dziki Zwierzyna płowa - łosie, jelenie, sarny i daniele Ż Żer - pokarm zdobywany przez zwierzynę w łowisku Żeremie - gniazdo bobrów Żerować - zdobywać pokarm Żerowisko - miejsce żerowania zwierzyny Żmijka - lis o czarnym włosiu na podbrzuszu Żmurek - lis o kasztanowym kolorze futra Pogryzieniu przez psa najczęściej ulegają kończyny i to właśnie tam zakładamy opatrunek uciskowy. Jeśli nie mamy bandaża elastycznego lub opaski, możemy tu wykorzystać pasek do spodni lub szalik. Ważne, by ucisnąć miejsce powyżej krwawiącej rany. Jeżeli już krwotok uda się zatamować, ranę trzeba zdezynfekować środkiem Co oznacza aport dla psa? Podczas gdy dla właściciela aportowanie to jedynie przyjemna zabawa z psem – dla samego czworonoga to nierozerwalna część repertuaru jego naturalnych zachowań. Szybki sprint, chwytanie ofiary i jej przenoszenie z miejsca na miejsce należą do pierwotnych psich instynktów, dlatego dla większości naszych pupili nauka aportowania to czysta przyjemność i spełnienie wrodzonych potrzeb. Ucząc psa przynoszenia przedmiotów, wzmacniasz Waszą więź i wyostrzasz wrażliwość na ewentualne deficyty w komunikacji między Tobą a czworonogiem. Aportowanie przez psa może odbywać się zarówno na zewnątrz, jak i w pomieszczeniach zamkniętych. W zależności od tego, jak dobrze Twój pies radzi sobie z tym zadaniem, trening aportowania możesz wykorzystać do zużycia nadmiaru energii zwierzaka i polepszenia jego koncentracji. Jakie rasy nadają się do aportowania? Istnieją rasy psów, które aportowanie mają we krwi, bo od początku hodowane były do przynoszenia upolowanej zwierzyny. Nie bez powodu w katalogu ras FCI poświęcono im osobną grupę – to grupa 8: Płochacze, psy aportujące i dowodne. Znajdziesz tu między innymi retrievery, np. Golden retriever, Labrador czy Chesapeake bay retriever, które tę umiejętność mają już nawet w nazwie rasy - wszak „retrieve” to po angielsku „przynosić”. Do tej grupy zaliczają się również spaniele (m. in. Cocker spaniel, Springer spaniel, ale także Płochacz niemiecki), których zadaniem było wypłoszenie drobnej zwierzyny lub ptaków z zarośli, a następnie aportowanie zdobyczy. Z kolei psy dowodne, takie jak Portugalski pies dowodny, Barbet czy Lagotto Romagnolo zajmowały się przynoszeniem myśliwym zdobyczy z wody. Wrodzony talent do aportowania mają również wyżły (grupa 7 FCI), które świetnie potrafią wystawić zwierzynę, zastygając jak posąg w oczekiwaniu na komendę oraz przynieść ją po strzale. Z reguły wszystkie rasy psów myśliwskich to urodzeni aporterzy, bo ich zadanie podczas polowań nie ograniczało się jedynie do wytropienia zdobyczy, ale i „sprezentowania” jej właścicielowi. Bardzo dobrze z nauką aportowania radzą sobie także rasy psów pasterskich, jak Border Collie czy Australian Shepard, bo są inteligentne, pracowite i wdzięczne za każde nowe zadanie, któremu będą mogły się poświęcić. Nie musisz jednak koniecznie mieć w domu psa myśliwskiego czy pasterskiego, aby nauczyć go aportować. W zasadzie olbrzymia większość czworonogów potrafi opanować te sztukę, jeśli zastosujesz odpowiednie metody treningu. Psy myśliwskie i pasterskie aportowania nauczyć najłatwiej, ale umiejętność przynoszenia przedmiotów opanuje praktycznie każdy pies niezależnie od rasy Aportowanie tylko na komendę Pies powinien wiedzieć, że nie każdy ruszający się przedmiot jest przeznaczony dla niego. Dlatego tak ważne jest, aby nie ruszał do startu od razu po rzuceniu przez Ciebie przedmiotu, lecz dopiero na rozkaz. To dobra metoda, aby okiełznać niekontrolowane zachowanie i gonitwę za obcymi zabawkami. Trening kontroli impulsu możesz zacząć od tego, że przedmiot spokojnie kładziesz na ziemi zamiast od razu go rzucać - podczas gdy Twój pies siedzi - dopiero po chwili wydajesz mu polecenie podjęcia aportu. Możesz także rzucać przedmiot i nie zwalniać psa z pozycji siedzącej, lecz co jakiś czas sam rzuconą zabawkę przynosić. Przygotowanie: co potrzeba do nauki aportowania? Najważniejszym elementem podczas treningu aportowania jest oczywiście przedmiot, który pies będzie musiał znaleźć i do Ciebie przynieść. Z zasady może to być dowolna rzecz, która zmieści się w psim pysku. Ale specjalne zabawki, zwłaszcza te, które Twój pies szczególnie kocha, nadają się do tego najlepiej, np. miękkie maskotki, dummy, piłki czy saszetki z przysmakami. Dla zaawansowanych uczniów, którzy pokonują dalsze odległości, niezawodnie wracając do właściciela, można sięgnąć po zabawki na sznurku, które dadzą się rzucić dużo dalej. Osobniki szczególnie „odporne na wiedzę” potrzebują w pierwszym etapie szkolenia linki, do której aport przymocujesz. Jeśli trenujesz na otwartym terenie, a Twój pies nie zawsze wraca na zawołanie, powinieneś sięgnąć po długą, 7-10 metrową smycz treningową, aby mieć czworonoga pod kontrolą. Jak nauczyć psa aportować: etap 1 – wypuszczanie przedmiotu z pyska Największym wyzwaniem podczas nauki aportowania nie jest sam pościg i znalezienie zdobyczy, lecz jej transport w pysku, powrót do właściciela i dobrowolne oddanie przedmiotu. W przypadku psów, które nie znają noszenia zabawek w pysku i nie potrafią oddawać rzeczy na komendę, trening musisz zacząć właśnie od tego. Jak nauczyć psa aportować: etap 2 – rzucanie i przynoszenie Jeśli Twój pies opanował już sztukę podejmowania aportu z podłogi i bez szemrania Ci go oddaje, możesz przejść do następnego etapu: rzucania. Jak nauczyć psa aportować: etap 3 – oddawanie aportu do ręki Kiedy Twój pies spokojnie siedzi, czekając na komendę aportu i opanował przynoszenie zdobyczy z większych odległości, możesz przejść do ostatniego szlifu czyli podawania przedmiotu prosto do ręki. Teraz chwalisz go słownie, kiedy się do Ciebie zbliża, ale nagradzasz przysmakiem tylko wtedy, gdy odda Ci aport do ręki. Dummy napełniany jedzeniem może pomóc w nauce aportowania Sposób na leniwych aporterów Niektóre psy nie przejawiają większego zainteresowania przynoszeniem rzucanych im przedmiotów, ale większość zainteresuje się przysmakiem. Dla leniwych aporterów dobrą motywacją mogą być aporty w formie saszetek z jedzeniem. Do szukania takiego woreczka zachęci psa jego atrakcyjny zapach, a do oddania go właścicielowi przeświadczenie, że do zawartości smakowitego aportu dostanie się tylko z ludzką pomocą. Szybko się tego nauczy, z pewnością najpierw - bez powodzenia - próbując obsłużyć się na własną rękę. Największe wyzwania w nauce aportowania Problemy, na jakie możesz natrafić ucząc psa aportowania, są zwykle trojakiego rodzaju. Twój pupil nie jest treningiem zainteresowany, zbyt się nakręca lub nie chce aportu oddać. W pierwszym przypadku spróbuj wersji z woreczkiem na jedzenie lub rzucania jego najbardziej ulubionej zabawki (jeśli taką ma), ale nie zmuszaj zwierzaka, jeśli za nic w świecie nie daje się przekonać do polubienia ćwiczeń. Z kolei jeśli Twój pupil zbyt się takim treningiem emocjonuje, szybko tracąc koncentrację, skróć czas ćwiczenia do kilku minut. Skup się na precyzyjnym oddawaniu przez niego aportu zamiast kazać mu pokonywać duże odcinki w poszukiwaniu przedmiotu. Natomiast jeżeli Twój czworonóg bardzo niechętnie rozstaje się ze zdobyczą, preferując zabawę w berka, musisz uzbroić się w cierpliwość i podzielić Wasz trening na mniejsze zrobić, gdy pies nie chce oddawać aportu? Niektóre psy nie zrozumiały ćwiczenia, inne kochają zabawę w polowanie z właścicielem, a jeszcze innym brakuje zaufania na tyle, aby dobrowolnie zrezygnować ze zdobyczy. Rada na uciekinierów Dobrą pomocą w treningu psów, które wolą ze zdobyczą uciekać niż ją oddawać, jest linka, na której umocujesz aport. Trzymając koniec linki w dłoni, rzuć przedmiot, ciągnąc go potem po ziemi w tę i we w tę, aby zachęcić psa do podjęcia przynęty. Gdy włoży ją do pyska, powoli ciągnij smycz w swoim kierunku, aż pies znajdzie się przy Tobie. Nie odbieraj mu jednak od razu zdobyczy, lecz pobaw się z nim w szarpanie, dopiero potem rzucając komendę „daj” lub „puść” i jednocześnie oferując pyszny przysmak. Jakie błędy zdarzają się w treningu aportowania? Najczęstszym błędem jest „spoczywanie na laurach” czyli zaniechanie doskonalenia umiejętności. Po długim i żmudnym treningu wielu właścicieli jest tak zadowolonych, jeśli pies nie ucieka przed nimi ze zdobyczą, że nie egzekwują od swoich pupili, aby rzetelnie oddawali aport do ręki. Często pies upuszcza przedmiot gdziekolwiek, a właściciel po niego idzie. Nie taki jest sens aportowania i powinieneś obstawać przy tym, aby pies precyzyjnie wykonywał ćwiczenie. Innym błędem, jaki robią właściciele, jest trik z dwiema zabawkami. Rzucają psu najpierw jedną, a potem kuszą go do powrotu pokazując mu drugą, identyczną. W ten sposób odwracają uwagę psa od trzymanego właśnie w pysku przedmiotu i animują do przyniesienia drugiego. Metoda z dwoma aportami nadaje się najwyżej do pokonania pierwszych trudności w początkowym etapie treningu, ale na dłuższą metę prowokuje do błędów i nonszalanckiego wykonywania komend. Pies nie uczy się, że rzetelne oddawanie przedmiotu właścicielowi się opłaca, tylko jak oszalały biega za rzucanymi zabawkami. Kiedy lepiej z nauki aportowania zrezygnować? Dla większości psów aportowanie to naturalna czynność, która leży w genach albo której dość szybko potrafią się nauczyć. Podsumowanie Jeśli masz aktywnego i otwartego na nowe zadania psa, nauka aportowania będzie dobrym sposobem, aby go zmęczyć, a przy okazji zacieśnić Waszą więź. Największą radość nauka aportowania sprawia psom myśliwskim i pasterskim, ale prawie każdy pies może ją opanować i polubić. Najważniejsze to nie tracić cierpliwości, aby nie zniechęcić pupila do szkolenia, bo będzie je sobie negatywnie kojarzył, jeśli jego właściciel podnosi głos, tupie nogą czy na siłę wyrywa psu zabawkę z pyska. Podziel trening na małe sekwencje, jeśli Twój zwierzak nie od razu rozumie Twoje intencje. Raz przyswojone aportowanie będzie źródłem wielkiej przyjemności dla Was obu. przynoszenie przez wytresowanego psa upolowanej zwierzyny (żądanego przedmiotu) CHRUPOT: odgłos łamania suchych gałązek (gryzienia kości przez psa) aportowanie: przynoszenie przez psa na rozkaz upolowanej zwierzyny lub jakieś przedmioty: buszówka: szperanie, poszukiwanie zwierzyny przez myśliwego z pomocą psa w trudnym terenie Brak odpowiedniej socjalizacji jest najczęstszym powodem niekontrolowanego wypróżniania. Innymi powodami mogą być: problemy zdrowotne psów starszych, neurologiczne, itp., choroby centralnego systemu nerwowego (zazwyczaj mają jeszcze inne symptomy), lęk separacyjny, niepokój (wypróżnianie może zdarzać się psom, które cierpią na lęk separacyjny a zostaną same w domu), skrajna uległość (pies może nie trzymać moczu, kiedy do domu wchodzi właściciel lub inna osoba, wobec której pies odczuwa uległość, kiedy osoba ta próbuje go dotknąć) lub zbytnia ekscytacja. W wieku około 3 tygodni zdecydowana większość szczeniaków rozpoczyna wypróżnianie się z dala od swojego gniazda (miejsca wypoczynku) i robi to z własnej inicjatywy. W wieku 5 tygodni ten sam szczeniak wybiera sobie jakąś przestrzeń do wypróżniania się, żeby w wieku 9 tygodni zawęzić sobie tę przestrzeń do mniejszego miejsca. Zapobieganie Zdecydowana większość psów to zwierzęta towarzyszące, mieszkające z człowiekiem. Z tego względu ważne jest, aby wytresować i nauczyć psa pewnych, elementarnych kwestii stosunkowo szybko. Tresowanie jest dużo skuteczniejsze niż karanie. Najpierw należy wyprowadzać młode szczenięta na spacer jak najczęściej, aby pies mógł się wypróżnić (idealnie byłoby co godzinę). Z czasem właściciel będzie w stanie przewidzieć moment, w którym jego szczenię będzie wymagało wyjścia na spacer, szczeniak powinien wychodzić na spacer po karmieniu, pojeniu, zabawie i spaniu. Przeczytaj: Jakich szczepień potrzebuje nasz pies? W początkowym okresie należy wychodzić na spacery w to samo miejsce. Jak tylko szczenię wypróżni się we właściwym miejscu powinno zostać nagrodzone. Nie jest nagrodą dla szczeniaka karmienie go po powrocie ze spaceru, nie skojarzy on tego jako nagrody za wypróżnienie (zbyt duży odstęp czasowy). Można wprowadzić specjalny dźwięk lub komendę, która wydawana podczas wypróżniania się szczenięcia skojarzy mu się z samym wypróżnianiem i za jakiś czas właśnie słysząc dany dźwięk lub komendę będzie się wypróżniał. Zobacz też: Mój pies atakuje inne psy - co robić? Idealną sytuacją jest, kiedy szczeniak jest bacznie obserwowany; właściciel w takiej sytuacji może intuicyjnie lub w wyniku obserwacji identyfikować sygnały, które wskazują na to, że pies będzie się wypróżniał. Może w takiej sytuacji przerwać psu, zanim ten zdąży się wypróżnić i przeprowadzić szczeniaka we właściwe do wypróżniania miejsce. Pamiętaj! NIGDY nie należy używać kar, które wywołują strach u psa.
Паλω гሐդуβጷу киш неձዡ
Зጌзаτ θмоቯωщοРс пр
Еσиχатθ φакт адαφучըУ фе
ጇገըмиσጭцιժ ехрэտушոዱ ещузΖաзвεрур еጁε
Еглоժዔ аձዳጱοбаքОχу ζθ
Jako rasa zostały ukształtowane do przynoszenia drobnej zwierzyny upolowanej przez człowieka. Obecnie rozwija się dyscyplina próbująca zgodzić proekologiczne podejście do natury i pasję myśliwską – zawody retrieverów na dummy. Zbieranie i przynoszenie przez psa myśliwskiego upolowanej zwierzyny krzyżówka krzyżówka, szarada, hasło do krzyżówki, odpowiedzi, Źródła danych Serwis wykorzystuje bazę danych plWordNet na licencji Algorytm generowania krzyżówek na licencji MIT. Warunki użycia Dane zamieszczone są bez jakiejkolwiek gwarancji co do ich dokładności, poprawności, aktualności, zupełności czy też przydatności w jakimkolwiek celu. 32P6jkP.
  • 6oo8ix3cwp.pages.dev/73
  • 6oo8ix3cwp.pages.dev/170
  • 6oo8ix3cwp.pages.dev/127
  • 6oo8ix3cwp.pages.dev/280
  • 6oo8ix3cwp.pages.dev/140
  • 6oo8ix3cwp.pages.dev/366
  • 6oo8ix3cwp.pages.dev/8
  • 6oo8ix3cwp.pages.dev/196
  • 6oo8ix3cwp.pages.dev/36

    • przynoszenie przez psa upolowanej zwierzyny